Nekad slavna beogradska medijska kuća RTV Studio B prodaje se po drugi put, nakon što je političkim nalogom imovina oduzeta od deoničara, iako sporna pitanja iz prve privatizacije još nisu rešena na sudu. Studio B je ponuđen po ceni od 563.000 evra.
Malo je poznato da su ovu kuću 1992. godine već kupili novinari, urednici i gotovo svi zaposleni i to po višestruko većoj ceni od one po kojoj se sada prodaje. Četiri godine kasnije 1996, po partijskom nalogu iz vrha SPS i JUL, vlasnici, profesionalni novinari i urednici, brutalno su izbačeni, stanica je oteta političkim pučem i od tada traju političke igre oko Studija B. Predstojeća privatizacija je jedna od njih, u režiji SNS.
Beograđani koji vole i žele Studio B, morali bi pokrenuti snažnu akciju da se ova stanica ne privatizuje ponovo.
U Medija centru na Terazijama, 15. jula ove godine, održan je skup deoničara na kojem su ovlašćeni predstavnici vlasnika deonica Studija B, Zoran Ostojić (bivši direktor), Lila Radonjić (bivša glavna i odgovorna urednica) i Zvonko Pantić (bivši urednik radija), izložili situaciju oko Studija B. Na žalost, o ovome se gotovo nije izveštavalo u javnosti.
Kako je Studio B postao vlasništvo zaposlenih?
Prema zakonima, koji su doneti u vreme saveznog premijera Ante Markovića, putem deonica, zaposleni su otkupili 80 odsto Studija B. Radnički savet Studija B je 15. aprila 1991. godine uputio poziv svim zaposlenim radnicima i penzionerima za otkup (upis) internih deonica. Od zaposlenih 90 radnika, za otkup se izjasnilo 86. Iako je bilo predviđeno da otkup traje deset godina, cena je u potpunosti isplaćena 28. februara 1992. godine. Time su deoničari stekli pravo na godišnju dividendu, zavisno od rezultata poslovanja preduzeća.
Međutim, 15. februara 1996. godine ista agencija kod koje je registrovan otkup, poništava svoje rešenje. Po istom zakonu privatizovani su se još neki mediji (Večernje novosti, Privredni pregled i drugi), ali njihova privatizacija nije poništena. Nakon toga Skupština grada preuzima Studio B. Za direktora Studija B, umesto Milorada Roganovića, postavljaju Dragišu Kovačevića, sadašnjeg vlasnika SOS kanala, a za predsednika upravnog odbora imenuju Ljubomira Milića, umesto Dragana Kojadinovića.
Predsednik Skupštine grada Beograda u to vreme bio je Nebojša Čović, funkcioner SPS, a članstvo u UO i rukovodeća mesta preuzeli su članovi SPS, JUL i SRS. Dotadašnji rukovodioci smenjeni su i fizički pomereni što dalje. Primera radi, smenjeni direktor i glavni i odgovorni urednik Milorad Roganović i urednik TV programa Zoran Matić, smešteni su u restoran STB!
U dopisu Upravnog odbora Studija B (br. 189/96 od 10. aprila 1996. godine) upućen od strane novog rukovodstva svim deoničarima, stoji (citat):
„Upravni odbor Radiodifuznog javnog preduzeća Studio B je analizirao imovinske odnose nastale preuzimanjem osnivačkih prava od strane grada Beograda i s tim u vezi ukupne obaveze osnivača prema osnovnom preduzeću i deoničarima koji su uložili sopstvena sredstva za otkup kapitala ranije Radiodifuznog preduzeća Studio B. Osnivačkim aktom JP imovina deoničara je zaštićena i izuzeta iz ukupne imovine Skupštine grada Beograda.
Upravni odbor je zaključio da se pokrene procedura pred nadležnim organima radi utvrđivanja revalorizovane vrednosti deoničkog kapitala, u masi i pojedinačno za svakog deoničara, a na bazi finansijskih dokaza o otkupu deonica. Po završenoj proceduri procene kapitala i revalorizovane vrednosti pristupiće se razrešenju svakog pojedinačnog slučaja ugovorno na način kako to uređuju propisi o transformaciji i revalorizaciji društvenog kapitala.“
Sudski postupak traje skoro 20 godina
Dopis je potpisao tadašnji predsednik Upravnog odbora mr. Ljubomir Milić. Od tada je prošlo punih 19 i po godina, a da Skupština grada Beograda nije ispunila ni jednu svoju obavezu. Mnogi od deoničara više nisu među nama (Đoko Vještica, Aca Kostić, Mića Stevanović).
Godinama se vodi postupak pred Prvim osnovnim sudom. Sudski veštak je dug Skupštine grada prema deoničarima Studija B procenio na iznos koji Skupština grada ne priznaje, nego znatno manji. Po tadašnjem važećem kursu (1DEM = 7DIN, deoničari su uplatili 16,7 miliona dinara, što bi odgovaralo 2.400.000 DEM, odnosno oko 1.200.000 EUR). Sadašnja cena, i pored znatnih ulaganja Skupštine grada u radijsku i televizijsku opremu i kompletne adaptacije prostora na XXII (TV) i XXIII spratu (radio), procenjena je na duplo manju vrednost – svega 563.000 evra. Procena je, naravno, uslovljena ogromnim dugovima koje su nedomaćinskim poslovanjem napravile gradske vlasti (SPO, DS, SNS) koristeći medijski servis za svoju političku promociju i postavljanjem direktora i glavnih i odgovornih urednika na rukovodeća mesta po političkoj podobnosti, a ne stručnim kriterijumima.
Umesto da se reši sudski spor pa zatim prodaje medijska kuća, da bi se znalo šta se i od koga kupuje, Studio B biva prva RTV stanica u Srbiji za koju je raspisan javni poziv za privatizaciju. Kadrovi SNS, koji sada vode Studio B, oglasili su prodaju medijske kuće nezakonito i pokrenuli proces za koji se s pravom može sumnjati da je namešten za određenog kupca.
Ne može se kupovati i prodavati imovina koja je u sporu, za koju se formalno pravno ne zna čije je vlasništvo, u ovom slučaju Skupštine grada Beograda ili deoničara Studija B.
mr Dušan MARKOVIĆ, dipl. el. inž.
bivši tehnički direktor Studija B i član pokreta „Dosta je bilo – Saša Radulović“
Komentariši